Grotto Gigante

Afgelopen zomer waren wij te gast in de regio Friuli Venezia Giulia in Noord- Oost Italië (lees hier de blog). Het is daar niet alleen prachtig aan de oppervlakte, ook onder de grond is ontzettend veel te beleven. Friuli Venezia Giulia  heeft dan ook de hoogste grotdichtheid van Europa. Met een kleine 5000 exemplaren beschikt zo’n beetje elke vierkante kilometer over twee grotten. De Grotto Gigante (niet ver van Trieste) in Sgonico is ongetwijfeld de bekendste. En deze grot doet zijn naam eer aan: Hij is gigantisch!

Na een cappuccino op de camping aan de kust vertrekken we richting Sgonico. De slingerachtige wegen door de Friulaanse heuvels nabij de Sloveense grens zijn prachtig en we passeren dorpje na dorpje zonder ook maar iemand tegen te komen. Goed voorbereid als we zijn wandelen we -na de biglietti gekocht te hebben bij een uitermate vriendelijke signore- de grot in. Om ons heen mensen in lange broeken en vesten geknoopt om de schouders. En wij? Zomers gekleed in korte broek, jurkjes en dunne t-shirts. Het is immers 33 graden buiten en dan vergeet je weleens even dat er in een grot een constante temperatuur is van 11 graden. Dat weerhoudt ons niet... We volgen de gids en dalen de 500 treden af.

‘Papa, papa…’ gillen de meiden.
‘Zitten er dinosaurussen in de grot?’
Hun stemmen galmen door de immense ruimte en overstemmen zelfs de gids.
'Sssst! Niet zo gillen meisjes, dat is niet aardig voor de signora'
'Er zijn inderdaad dinosaurussen in de grotten en die liggen lekker te slapen, dus zachtjes praten anders worden de dino's wakker.'  Vervolgt Cindy.

Ondertussen vertelt de gids verder in Italiaans/Engels dat de Grotta Gigante in 1840 werd ontdekt door Antonio Federico Lindneren en pas bijna vijftig jaar later, in 1908, werd opengesteld voor het publiek. De uitzonderlijk grote omvang zorgde in 1995 voor een notering in het Guinness Book of Records als 's werelds grootste toeristische grot. De afmeting: maar liefst 98,50 meter hoog, 76,30 meter breed en 167,60 meter lang. De vloer en het plafond bedekt met indrukwekkende stalactieten en stalagmieten die gevormd zijn door eeuwen heen. Che spettacolo!

We vervolgen onze weg verder naar beneden, trap voor trap.
‘Mama? Waarom zijn de treden nat?' Vraagt Lara nieuwsgierig? 'Is dat dinosaurus plas?’
‘Ja, dat is inderdaad dinosaurus plas’ en ze richt zich tot Giulia, die al duimend op haar arm zit rond te kijken in de schemering. ‘Dat is van dino's die naast het potje doen plassen!’ Giulia geeft geen kick, maar Lara en Italia moeten er hartelijk om lachen.

Als de gids haar verhaal halverwege de grot vervolgt en er mensen doorheen praten, fluistert Italia met grote ogen: "Ssst, de dino's slapen..."