Cappelletti con Broccoli da Lara

Hoewel ik maar wat graag klassieke gerechten en smaakcombinaties op tafel zet is het misschien nog wel leuker te experimenteren en zo verrassende smaken te ontdekken. Soms ontstaan er zo hele bijzondere gerechten. Zo ook Cappelletti con Broccoli da Lara. Tot stand gekomen dankzij mijn oudste dochter.

 

La storia
Met een ruk trek ik de koelkast open en glimlach naar mijn dochter.
'Wat zal papa vanavond eens maken?' vraag ik haar. Lara, net drie geworden, is druk in de weer met haar pop. Ze lijkt onverstoorbaar. Na even aarzelen kijkt ze omhoog richting de koelkast. Ze wijst: 'Die wil ik papa, ik wil die broccoli.'
Enthousiast begint ze te vertellen: 'Je moet dat dan maken met pasta, die doe ik dan samen draaien met jou, en dan met die broccoli. Die doe je dan zo in de pasta hè. En ook, ook tomaten. Ja tomaten, want die vind ik zo lekker.'
'Weet je dat zeker Lara?' vraag ik enigzins verbaasd. Ze strijkt vluchtig haar blonde krullen achter haar oor en lacht ondeugend: 'Ja papa! Dat is heel lekker!'
'En wat voor pasta moet dat dan wel niet zijn?' vraag ik nog altijd vol verbazing. Daar hoeft ze niet lang over na te denken: 'Hele grote gilt ze uit.' Ze kijkt opgetogen in het boek dat ik haar voor haar neus leg. Haar ogen en wijsvinger glijden over de plaatjes van de diverse pastasoorten.
'Deze!' roept ze tenslotte. 'Deze lijken op de buik van mama met de baby!'
Ze wijst naar de Cappelletti.

En zo werd ik op missie gestuurd door mijn dochter. Gevulde pasta met broccoli in een tomatensaus: Niet direct een combinatie die voor de hand ligt wellicht. Toch besloot ik ermee aan de slag te gaan, in overleg voegde ik wat ingrediënten toe.
Ik kan verzekeren dat ik sindsdien wat vaker naar mijn dochter luister in de keuken.


Het deeg (4 personen)

 

• 400 gram "00" meel
• 4 middelgrote eieren
• snuf zout
• pastamachine

Maak een berg van het meel en maak een kuil in het midden met een lepel, breek hierin de eieren en voeg het water en een snuf zout toe.

Roer het mengsel met de lepel langs de wanden zodat het meel het vocht gaat opnemen. Als het één geheel wordt kun je het met je handen kneden, net zo lang tot je een soepel deeg hebt. Wikkel het deeg in folie en laat een half uur in de koelkast rusten.


De vulling

• 1 broccoli (ca. 500 gram)
• 1 kruimige aardappel (ca. 100 gram)
• 1 teen knoflook
• 1 klein bosje verse peterselie (fijngesneden)
• 30 gram versgeraspte Parmigiano Reggiano
• 1/2 theelepel versgemalen chilipeper
• peper en zout
• keukenmachine
• vergiet

Maak de broccoli schoon, breek de roosjes van de stronk en snijd de stronk in blokjes. Schil de aardappel en snijd in kleine blokjes.

Breng een pan lichtgezouten water aan de kook. Kook de aardappel en de stronk van de broccoli 10 minuten. Voeg de roosjes toe en kook nog een minuut of 6. Giet af in een vergiet en laat het vocht zoveel mogelijk verdampen.

Mix de aardappel en broccoli in een keukenmachine samen met een teentje knoflook tot een glad mengsel. Indien het geheel te nat is kun je dit kort in een pan bakken om zo meer vocht te laten verdampen.

Doe het geheel in een kom, voeg de parmigiano, peterselie en chilipeper toe. Meng het geheel goed door. Voeg peper en zout naar smaak toe.
Dek af met folie en zet dit in de koelkast.


De capelletti
Deze gevulde pasta dankt zijn naam aan de punt die als een hoed, in het italiaans cappelli, boven de saus lijkt uit te steken. Zo maak je ze:

Haal het deeg uit de koelkast en snijd in vier gelijke delen. Bestuif met wat meel zodat het niet gaat plakken.

Haal het deeg door de pastamachine, stand 1, en herhaal dit een stuk of tien keer. Vouw het deeg, nadat deze door de pastamachine is gehaald, telkens een keer dubbel.

Zet vervolgens de pastamachine op stand 2 en haal het deeg erdoorheen (vouw nu niet meer dubbel). Zet in stand 3 en verder, herhaal dit tot de gewenste dikte is bereikt. Als het deeg plakt bestuif dan met wat meel.

Snijd de deeglappen vervolgens in vierkantjes van 5x5 cm

Schep met een kleine lepel een bolletje vulling in het midden van het vierkantje. Maak de randen van de pasta wat vochtig met water. Vouw vervolgens de linker boven- en rechter onderhoek naar elkaar zodat je een driehoek krijgt.

Druk de lucht eruit met je vingers en pers de randen stevig op elkaar. Vouw de 2 hoeken van de lange kant naar elkaar toe en druk deze stevig opelkaar en vouw om je vinger.

Zet de Cappelletti met de punt omhoog op een met meel bestoven doek tot je ze gaat koken.


De saus

• 2 blikken gepelde tomaten a 400 gram of 500 gram passata di pomodoro
• 1 ui
• 1 stengel bleekselderij
• half glas witte wijn (ca 50ml)
• olijfolie
• peper en zout
• passe vite
• staafmixer
• zeef

Pel en snipper de ui. Was de selderij, verwijder de draden en snijd in kleine blokjes. Verhit ondertussen een scheut olijfolie in een (steel)pan. Fruit daarin de ui en selderij een minuut of 5.

Zeef de tomaten door een passe vite indien je gepelde tomaten uit blik gebruikt. Ik prefereer de bliktomaten omdat hier geen zout aan is toegevoegd zoals bij de passata.

Blus de ui/ selderij af met de witte wijn, laat de de alcohol verdampen en voeg de passata of gezeefde tomaten toe. Breng het geheel aan de kook en laat de saus in 30-40 minuten inkoken op laag vuur.
Breng op smaak met peper en zout.

Pureer het geheel met een staafmixer en druk de saus door een zeef met de bolle kant van een lepel. Het resultaat is een frisse, gladde tomatensaus.
Je kunt de saus prima van te voren maken en kort voor gebruik opwarmen.

Kook de cappelletti in lichtgezouten water. Giet de pasta af en meng met de tomatensaus. Verdeel over de borden, bestrooi met ruim peper en serveer.

Buon Appetito!

Pasta alla Pecorara

In de zevende ettape van de Giro d'Italia 2013 snelde het peloton van San Salvo naar Pescara in de stromende regen. Als op een schaatsbaan gleden de wielrenners over het asfalt, ondertussen mooie beelden van de wonderschone Abruzzen. De rit over 162 kilometer voerde langs de kust, het heuvelachtige binnenland en de stad Chieti. Een sprookjesachtige plek gelegen op een heuvel tussen de Adriatische Zee en het bergmassief van Majella.

Ik kijk naar buiten, het regent in Nederland, en denk even terug aan de rit door de Abruzzen. Ik denk aan 'Pasta alla Pecorara'. Een traditionele gerecht uit deze streek, wat zoveel betekent als pasta van de herder. De ringvormige pasta is makkelijk met de hand te maken. De groentesaus is rijk en smaakvol.

Voor 4 personen

De pasta

• 400 gram Farina "00"
• 2 middelgrote eieren
• 100 ml water 
• snuf zout

Maak een berg van het meel en maak een kuil in het midden met een lepel, breek hierin de eieren en voeg het water en een snufje zout toe.

Roer het mengsel met de lepel langs de wanden zodat het meel het vocht gaat opnemen. Als het één geheel wordt kun je het met je handen kneden, net zo lang tot je een soepel deeg hebt. Laat het deeg even rusten.

Pluk vervolgens kleine stukjes van het deeg en maak met de hand dunne rolletjes van een cm of 8. Maak van de rolletjes een rondje door de uiteinden in elkaar te drukken.
Leg ze op een met meel bestoven theedoek tot je ze gaat bereiden.


De saus

• 1 ui, gesnipperd 
• 1 steel selderij, schoongemaakt en ik kleine stukjes 
• 1 rode peper, fijngehakt
• 1/2 wortel
• 1 kleine aubergine
• 1 kleine courgette
• 400 gram gezeefde tomaat
• 150 gram ricotta
• 30 gram versgeraspte Parmigiano Reggiano of Pecorino
• 50 ml witte wijn
• olijfolie
• zout en peper
• pureeknijper

Verhit in een ruime pan de olijfolie en fruit de ui, selderij en rode peper. Snijd de wortel in blokjes van 0,5 cm en voeg deze toe. Laat een minuut of 5 op middelmatig vuur bakken onder af en toe roeren.

Snijd ondertussen ook de aubergine en courgette in blokjes van 0,5 cm. Blus het groentemengsel in de pan af met de witte wijn, laat de alcohol verdampen en voeg de courgette en aubergine toe en bak deze enkele minuten mee. Voeg de gezeefde tomaat toe en laat 10 minuten sudderen.

Breng ondertussen een pan ruim water aan de kook, voeg zout toe en kook de pasta al dente. Schep de pasta met een schuimspaan uit de pan, laat even uitlekken en voeg toe aan de groentesaus. Bak de pasta nog even met de saus mee en schep goed om.

Schep de pasta met de saus op een grote schaal. Pers er met een pureeknijper de ricotta overheen en meng deze licht door de pasta. Bestrooi met de Parmigiano of Pecorino en serveer.

Buon appetito!

Ragazzo o Ragazza?

Het aanstaande vaderschap begint behoorlijk te kriebelen.
Ook al is het nu voor de derde keer, het is en blijft iets heel bijzonders. Met nog twee weken tot de uitgerekende datum, geniet ik van de immense buik van mijn vrouw. Ze is mooi zwanger, ze straalt en haar hormoonhuishouding zorgt voor hilarische situaties en uitspraken. Mijn oudste dochter heeft het al over het flesje geven. 'De baby mag nog niet pasta hè? Ikke wel want ik ben al groot!' Mijn jongste dochter wijst naar haar buik en roept 'baby, baby, baby' en doet een dansje. Je kunt je voorstellen dat het een dolle boel is bij ons in huis, er wordt veel gelachen.
 
Ik werd voor de eerste keer vader in 2010. Mijn vrouw veertien dagen overtijd. Op bevrijdingsdag, hoe toepasselijk, zaten we te wachten in het ziekenhuis. Ik zal je het bevallingsverhaal besparen, maar het duurde lang. Het werd 6 mei. Ik telde de vingers aan beide handjes om me daarna pas af te vragen wie het eigenlijk is.

'Celeste o Rosa? Benvenuto Principessa!'
 
Een meisje of jongen, we wisten het vantevoren niet. Er zijn al zo weinig echte verrassingen in het leven. Ook de namen hielden we voor ons, iets typisch Nederlands denk ik. Italianen doen daar niet zo geheimzinnig over. Het is gebruikelijk dat de naam, en daarmee ook het geslacht, al lang bekend is bij familie en vrienden.

In Italië zijn de tradities bij de geboorte anders dan hier in Nederland: Geen ooievaar in de tuin, maar een fiocco celeste of rosa aan de voordeur. Geen beschuit met muisjes, maar confetti. Dit zijn harde gesuikerde amandelen in alle kleuren van de regenboog. Geen rammelaar, maar een camicia della fortuna als kraamcadeau. Een traditioneel Italiaans gelukshemdje, oorspronkelijk met de hand gemaakt door la nonna of la zia.

Vader- en moederdag kennen de Italianen dan weer wel. La festa del papà wordt in Italië echter niet op de derde zondag in juni gevierd, maar op 19 maart. Deze dag is gewijd aan San Giuseppe, de beschermer van families, armen en verwaarloosden.
La festa della mamma valt, net als in Nederland, op de tweede zondag van mei. Op deze dag vereerden de oude Romeinen de godin van de vruchtbaarheid, en vierden ze het feest van de lente.

Ik ben gezond gespannen, slecht geconcentreerd en voel me alsof ik voor het eerst vader word. Twee lachende gezichtjes maken duidelijk dat dit niet het geval is. Maar toch, het is ook nu weer zo ontzettend spannend en bijzonder.
Nog even en dan hangt er een fiocco celeste of rosa aan onze voordeur!

Linguine al finocchio e limone

Een zomerse lentedag. De hele dag buiten. Genietend van het verse groen, de spelende kinderen en een glas wijn in de tuin. Zo'n dag dat ik geen zin heb om de keuken in te gaan. Ondanks het verlangen naar een heerlijk vers bereide maaltijd blijf ik het liefst zitten tot de zon ondergaat. Zo'n dag schreeuwt om een simpel, maar vooral zomers, pastagerecht.

In de koelkast vind ik een knol venkel, op de fruitschaal een citroen en in de voorraadkast Linguine. Bij mezelf de motivatie om twintig minuten de keuken in te gaan. Voeg hier nog wat dille en ricotta aan toe en je hebt werkelijk de zomer op je bord liggen.

Ik heb met mijn vrouw wel altijd discussie over de hoeveelheid citroen. Ik zou zelf een halve gebruiken, terwijl zij toch echt liever een hele -of zelfs meer- proeft.

Aangezien mijn vrouw altijd gelijk heeft, hier het recept met een hele citroen. Oordeel zelf!





Voor 2 personen

• 200 gram Linguine nr. 7 (de Cecco)
• 1 citroen
• 1 knol venkel
• 1 teen knoflook
• 1 sjalot
• 4 takjes dille
• 125 gram Ricotta
• 30 gram versgeraspte Parmigiano Reggiano
• 50 ml witte wijn
• Olijfolie
• Peper en zout

Zet een pan met ruim water op het vuur voor de pasta. Snipper de sjalot en de teen knoflook. Verhit een scheut olijfolie in een pan en fruit de sjalot en knoflook een minuut of vijf.

Snijd ondertussen de "vingers" van de venkel, verwijder de onderkant en snijd in kleine reepjes (de venkel in kleine plakjes schaven kan ook). Boen de citroen, rasp de schil en pers het sap eruit.

Blus de sjalot en knoflook af met de witte wijn. Laat de alcohol verdampen. Voeg de venkel, citroensap, citroenrasp en dille toe. Laat het geheel tien minuten op laag vuur garen.

Voeg zout aan het kokende water toe en kook de pasta al dente in tien minuten.

Meng de Ricotta en driekwart van de Parmigiano Reggiano met het venkel-/ citroenmengsel, verhit nog even door. Breng dit op smaak met peper en zout. Giet de pasta af. Voeg eventueel nog een lepel van het kookvocht toe aan de saus. Meng de saus met de pasta. Strooi de overige Parmigiano met wat peper over de pasta en serveer.

Buon appetito!

Italië in 3 weken?!

Het zal niet meevallen om in 3 weken heel Italië te zien en ook nog eens van alle mooie plaatsen en vergezichten te genieten. Zeker niet vanuit je luie stoel.



Pantani 1998. Bron: cyclingnews

De Giro d'Italia brengt hier ieder jaar in mei weer verandering in. Dit jaar wordt de 96ste editie verreden van het mooiste wielerevenement op de kalender. De strijd om "La Maglia Rosa".
Op 4 mei trekt het peloton zich op gang in Napels om vervolgens 3405 kilometer af te leggen door "La Dolce Vita" met een klein uitstapje naar Frankrijk.
De 15de rit finisht op de Col du Galibier. Een eerbetoon aan de in 2004 overleden Marco Pantani, bijgenaamd "Il Elefantino". Geboren in Cesena en op 34 jarige leeftijd op tragische wijze overleden in Rimini. De Italiaan reed in de Tour de France van 1998, na een aanval op de Galibier, Jan Ullrich uit het geel en won dat jaar ook de tour. In datzelfde jaar schreef "het olifantje" ook de Giro op zijn naam. In 1999 werd hij in verband gebracht met doping en uitgesloten van deelname aan zijn geliefde ronde. Hij zou nooit meer de oude worden. Mentale tegenslagen, depressiviteit en drugsverslaving namen de overhand.

 

Bron: La Gazetta

 

 

Het wielrennen maakt momenteel met alle dopingschandalen een lastige tijd door. Veelal door de perikelen uit het tijdperk waar ook Pantani deel van was. Sponsoren voelen zich bekocht door de wielerploegen en trekken zich terug. Het grote publiek voelt zich bedrogen en haakt af. En de media geeft minder aandacht aan de wielersport. "Terecht" preken de sceptici , "laten we vooruit kijken" pareren de romantici.

 

Gelukkig is de Giro volop te volgen. En eerlijk gezegd; ook al zou je niets om wielrennen geven, de beelden laten je wegdromen. Inspiratie voor een volgende vakantie of nieuw recept uit een onontdekte streek. De Giro is genieten. In sportief opzicht altijd verrassend, het parcours uitdagend en het decor adembenemend. 

 

Drie weken lang brengt de RAI de mooiste beelden vanuit de koers en Sporza en Eurosport zullen dagelijks live uitzenden. De NOS laat het bij samenvattingen en een enkele live etappe in het weekend.





Passo di Stelvio 2012. Bron: www.elite-it.com



Coppi 1949. Bron: bikeraceinfo

 

Zondag 26 mei zullen we weten wie de opvolger is van Ryder Hesjedal. Het peloton finisht dan in Brescia. Maar eerst nog heel veel kilometers intens genieten. Vooral tijdens de  heroïsche bergetappes, met als hoogtepunt de Passo di Stelvio. Deze bergpas is met zijn 2758 meter boven zeeniveau het dak van de Ronde van Italië en daarom bekroond met de titel "Cima Coppi". Vernoemd naar de beroemde Italiaanse wielrenner Fausto Coppi, bijgenaamd "Il Campionissimo". Hij won tussen 1940 en 1953 de Giro d´Italia vijfmaal en ook hij overleed op jonge leeftijd.

 

Italië in drie weken. Het kan! En ja, ik ben een romaticus en zit er klaar voor. Ik kijk uit naar deze drie weken en denk tijdens de 15de en 19de rit zeker even aan Pantani en Coppi.

 

Het etappeschema. Bron: La Gazetta