Pompoenravioli

De herfst. Vind jij dat ook zo'n mooi seizoen? Buiten verkleuren de bladeren aan de bomen in prachtige tinten rood, geel, oranje en oker. De zon laat zich nog altijd voorzichtig zien. Met een trui aan is het heerlijk door de bossen wandelen of, zoals voor ons begin september, langs de oevers van het Lago Maggiore in Noord-Italië. Ook hier kondigde de herfst zich al aan. Het pad langs de boulevard in Arona was al bezaaid met gevallen bladeren. De zon brandde niet meer zo intens op je huid en ging al vroeg onder waardoor het 's avonds behoorlijk afkoelde. Haar stralen lieten nog wel een mooie sprankeling na op het meer. Op enkele bomen groeide paddestoelen. 

Het kan in de herfst natuurlijk ook erg wisselvallig zijn; regen, wind, grijs en grauw. Op dat soort dagen of avonden, is het prima vertoeven in de keuken om ravioli te maken, gevulde pasta met bijvoorbeeld pompoen. En als je dan toch bezig bent kun je maar net zo goed een voorraad aanleggen. De versgemaakte ravioli zijn prima in te vriezen, zo kun je later na een drukke dag toch snel een bijzondere maaltijd op tafel zetten. Je kunt ze namelijk rechtstreeks uit de vriezer in het kokende water gooien en je hoeft enkel de kooktijd wat te verlengen. En de saus? Een tomaten/vlees saus past perfect en ook een simpele sinaasappel/boter saus is een erg lekkere optie. Hieronder het recept voor pompoenravioli met de tomaten/vlees saus.

De vulling

• 1 kleine pompoen
• 500 gram kruimige aardappels (bv Doré)
• 50 gram boter
• 50 gram parmigiano reggiano (versgeraspt)
• 1 middelgroot ei
• peper & zout naar smaak
• snufje versgeraspte nootmuskaat

Verwarm de oven voor op 200 graden en kook daarin de pompoen, in zijn geheel, in 1 uur gaar. Kook de ongeschilde aardappels 20- 25 minuten in licht gezouten water. Giet de aardappels af, laat ze wat afkoelen, verwijder de schillen en stamp ze fijn. Als de pompoen klaar is laat deze dan een beetje afkoelen, hak hem in stukken en schep het vruchtvlees eruit. Stamp de pompoen samen met de aardappels fijn (haal eventueel door een pureeknijper). Voeg de boter, parmigiano, het ei, de nootmuskaat en peper en zout naar smaak toe en meng alles goed door elkaar. Dek af in een kom en zet in de koelkast tot gebruik.

Het pastadeeg

• 800 gram meel van harde tarwe (grano duro)
• 8 eieren
• pastamachine en raviolisnijder
• indien er nog vulling over is maak je gewoon wat pasta bij, controleer wel of je nog ruimte in je vriezer hebt ;)

Stort het meel op het werkblad en maak een kuil in het midden met een lepel. Breek hierin de eieren en roer het mengsel met de lepel langs de wanden zodat het meel het vocht gaat opnemen. Als het één geheel begint te worden kun je het met je handen kneden, net zo lang tot je een soepel deeg hebt. Wikkel het deeg in folie en laat een half uur in de koelkast rusten.

De ravioli

Haal het deeg uit de koelkast en snijd het in kleinere stukken. Bestrooi met wat meel en haal het deeg op stand 1 door de pastamachine. Herhaal dit een stuk of tien keer. Vouw het deeg, nadat deze door de pastamachine is gehaald, telkens een keer dubbel en zorg ervoor dat het een mooie plak wordt over de hele breedte van de pastamachine.

Zet vervolgens de pastamachine op stand 2 en haal het deeg er weer doorheen (vouw nu niet meer dubbel). Herhaal dit tot en met stand 6. Als het deeg plakt bestuif het dan met wat meel. Leg deze te drogen op een met meel bestoven werkblad. Doe dit ook voor de andere stukken deeg.

Pak de vulling uit de koelkast en schep met een kleine lepel bolletjes, zo groot als een knikker. Leg deze op de uitgerolde plakken pastadeeg. Zorg dat deze op gelijke afstand van elkaar komen te liggen (cm of 5). Er zouden 2 rijen boven elkaar moeten kunnen. Doop je vinger in een bak water en maak de randen rondom de vulling vochtig. Leg er een tweede plak deeg bovenop, druk goed aan (zorg dat de lucht eruit gaat) en snijd los met een raviolisnijder. Druk de randen nog een keer aan met het uiteinde van een vork. Tot je ze gaat koken laat je ze rusten op een met meel bestoven blad. Besluit je ze niet meteen te koken, vries ze dan in. Leg de ravioli uit elkaar in een ruime bak, bedek met een stuk bakpapier en plaats voorzichtig de volgende laag.

De saus

• 1 teen knoflook, fijngesneden
• 1 ui, gesnipperd
• 500 gram gehakt (half om half)
• 800 gram ontvelde tomaten uit blik
• 100 ml rode wijn
• 8 blaadjes verse basilicum, in kleine stukjes gescheurd
• olijfolie
• peper en zout
• mespuntje chilipeper

Verhit 3 eetlepels olijfolie in een ruime pan, fruit daarin de knoflook en de ui. Voeg na 5 minuten het gehakt. Bak deze rul en bruin. Draai het vuur hoog, blus af met de wijn en laat de alcohol verdampen. Voeg de tomaten en de basilicum toe en breng aan de kook. Laat het geheel op een laag vuur 20-30 minuten pruttelen. Roer er nog een eetlepel olijfolie doorheen en breng op smaak met peper, zout en een mespuntje chilipeper.

Kook de ravioli in gezouten water. Ze zijn na een paar minuten klaar en komen dan ook boven drijven. Schep ze uit de pan en laat even uitlekken. Leg de ravioli op voorverwarmde borden en bedek ze met wat tomatensaus, bestrooi met versgemalen peper en grof geraspte parmigiano.
Buon appetito!

Risotto con spinaci e ricotta

"Je moet bij mij slapen!" Italia schuift haar dekbed uitnodigend opzij en schuift zover mogelijk naar de rand van haar kleine bedje. Voor ik wat kan zeggen dringt ze nog een keer aan. "Je moet echt bij mij slapen en het licht moet aanblijven." Ik hijs me in het kleine bedje en trek mijn benen op. Italia stopt wat van haar dekbed toe en sluit tevreden haar oogjes. Ze haalt een keer diep adem en slaat dan haar arm om me heen. Buonanotte.

Na een paar minuten verbreekt ze de stilte. "Ik wil weer op vakantie!" "Op vakantie?" Net een dag eerder kwamen we terug van een weekje aan het Lago Maggiore. Het was begin september en we hadden vanuit Dormelletto, de westkant van het meer, het nabije Lago d'Orta en Milaan verkent. 
 "Waar wil je dan naartoe?"
"Ik wil weer naar die snelle trein in het donker in Milaan."
"Weet je wat? Wij gaan een keer samen naar Milaan. Lijkt je dat leuk? Misschien gaan we dan wel met het vliegtuig."
"Ja! Dat wil ik. En ik ben bijna jarig toch? Dan word ik drie!"
"Dat klopt" bevestig ik, terwijl ik uit het bedje klim.
"Slaap lekker lieverd, ik zal het licht aanlaten, droom maar fijn over Milaan en je verjaardag."

Ongeveer drie jaar eerder ligt Cindy languit op de bank met een dikke buik. Het zal een week of vier voor de uitgerekende datum zijn geweest. In de DVD speler draait een film die op het televisiescherm in onze huiskamer tentoongesteld wordt. Het is warm in Tilburg eind augustus 2011. De schuifpui staat open, de gordijnen bewegen zachtjes door het zomerbriesje dat nog voor enige verkoeling zorgt. 

'Non ti Muovere', een film gebaseerd op de gelijknamige roman van Margaret Mazzantini, geregiseerd door Sergio Castellitto die ook de hoofdrol vertegenwoordigt. De film is nog niet afgelopen als Cindy me indringend aankijkt. Ik wist genoeg, kende die ondeugende blik maar al te goed. Zullen we het gewoon doen? hoor ik haar denken en in gedachte beantwoord ik haar vraag met Ja, waarom ook niet! en knik instemmend. 

Voor u nu andere dingen gaat denken: Het gaat hier over de naam van onze tweede dochter. We noemden haar Italia en dat werd op dat moment besloten. Zonder woorden. Enkel door het uitwisselen van onze blikken tijdens het kijken van die film.
Penélope Cruz speelt de vrouwelijk hoofdrol en luistert naar de naam Italia. Het loopt niet zo goed af met haar, maar Italia als naam sprak ons direct aan. Italia zou eigenlijk Luna gaan heten of Lucca als het jongen zou zijn geworden, dat wisten we voor de geboorte nog niet.

Italia Anna Christina | 5  Ottobre 2011 | 02:34

Tja, wie noemt zijn kind nu Italia? Dat zijn er niet zoveel, in 2011 waren we in Nederland in ieder geval de enige. Maar is het nu echt zo'n vreemde naam? Doe je ogen maar eens dicht en laat de letters in je gedachten klinken, fluister de naam zacht en spreek hem dan hardop uit... 
Mooi hè!
Het lokt heel wat reacties uit, dat wel. Van prachtig tot bijzonder tot onbegrip. In Italië zijn ze vaak vereerd, hoewel ook daar Italia geen gangbare naam is, de bambini vinden het vaak raar of grappig.

Vandaag werd Italia drie jaar. Met grote ogen kan ze je aankijken en met haar lip pruilen als ze iets doet waarvan ze weet dat het niet mag. Boos worden: onmogelijk. Genieten: voluit.  En ze wil met de metro in Milaan, de snelle trein in het donker. Dat is haar 'lievelings', zoals ze dat zo leuk zegt. Net zoals vakantie haar 'lievelings' is en gnocchi, penne pasta met tonijn, risotto met spinazie en ricotta, Sesamstraat, Dora, Minnie Mouse, K3 en die gebloemde jurk die we in Milaan bij de Benneton kochten. Oh ja, ze wil ook een keer met een luchtballon.

Buon compleanno a te Italia!

Alles wat ik zeker weet is dat ik van je hou
En dat ik door het vuur zal gaan voor jou
Ik hoop dat dat genoeg is, want veel meer kan ik niet geven
Dan hele diepe liefde
Alles voor jou

---Guus Meeuwis

Risotto con spinaci e ricotta 

• 25 gram boter
• 1 teen knoflook (fijngesneden)
• 1 grote ui (gesnipperd)
• 300 gram arboriorijst
• 100 ml witte wijn
• 800 ml groenteboullion (vooruit, van een blokje)
• 500 gram bladspinazie (grof gesneden, stengels verwijderd)
• 150 gram ricotta
• 50 gram parmigiano reggiano (versgeraspt)
• Peper & zout
• Mespuntje versgemalen chilipeper

Smelt de boter in een ruime pan (op laag vuur), en voeg als deze licht begint te kleuren de knoflook toe. Laat deze een minuutje fruiten, voeg dan de ui toe en na een vijftal minuten de rijst. Als deze glazig wordt blus je af met de witte wijn. Laat de alcohol verdampen (roer zo nu en dan) en voeg dan wat groenteboullion toe. Blijf vervolgens voortdurend roeren en voeg regelmatig wat boullion toe. Doe in gedeelten de gesneden spinazie erbij en laat deze slinken. Blijf roeren en boullion toevoegen. Na een minuut of twintig is de risotto gaar. Voeg de ricotta, parmigiano en chilipeper toe en breng op smaak met peper en zout. Laat een minuut of 5 staan en serveer dan in diepe borden en denk bij de eerste hap aan Italia...
Buon appetito!