Palmanova

"Wij willen een ijsje!"
Het geluid van de kleine stemmetjes slaat neer op het immense Piazza Grande, het hart van Palmanova. Het is warm begin juli. Al voor 11 uur geeft het kwik 35 graden aan. Onder de strak blauwe hemel overheerst de stilte, terwijl zich in de kathedraal een uitvaart afspeelt. Mannen in zwarte pakken kijken stoïcijns voor zich uit. Wij bewegen ons rustig in de schaduw van de gebouwen aan het plein en door de rechte straten van het stervormige vestingstadje. Palmanova ligt in de regio Friuli Venezia Giulia (lees hier de blog), 50km ten noordoosten van Trieste. Vreemd genoeg is dit pareltje nog niet te vinden op de Unesco werelderfgoedlijst, maar dat gaat zeker komen volgens de vriendelijke signorina van de plaatselijke VVV.  

De vesting is ontstaan in 1593 onder de naam Palma. Begin negentiende eeuw maakte Napoleon er zijn hoofdkwartier van en doopte het stadje om tot Palmanova. Er is sindsdien niet veel veranderd. Centraal vind je nog altijd het zeshoekige Piazza Grande met daaraan de imposante kathedraal (Duomo Dogale), panden met kleurrijke gevels en tientallen beelden. De stadsomwalling en de toegangspoorten zijn grotendeels intact gebleven en deels te bewandelen. Rondom de stadsmuren loopt een ongeasfalteerd fietspad. Maar het meest bijzondere van Palmanova is de serene sfeer en het gebrek aan toeristen. En dat terwijl wij er in het hoogseizoen ronddwaalden. We schaamden ons zelfs een beetje om de auto met Nederlands kenteken tussen de louter Italiaanse bolides te parkeren. Net even buiten het centrum, de parkeerplaats had wel iets weg van een militair complex.

We staan inmiddels aan de andere kant van het plein, vlakbij het gemeentehuis.

"Mogen we dan nu eindelijk een ijsje?" De meisjes staan tegen een standbeeld aangeleund en kijken verveeld de straat in. "
"Een ijsje...Nu!" galmt het over het plein.
De lokale bevolking kijkt er niet vanop, ze schenken de bambini een glimlach, vervolgen hun gesprekken en drinken hun apperitivo.

"Ok! Als jullie 100 punten hebben verdiend krijgen jullie een ijsje!"
"Maar hoe krijgen we dan 100 punten?"
"Heel simpel. Gewoon lief zijn en niet gillen of zeuren! We moeten nog een klein stukje lopen"
De eerste punten zijn snel verdiend, op elke hoek van de straat liggen 10 punten te wachten. Soms wel meer.
20, 30, 40 , 50, 60...
"Het duurt zo lang..."
"10 minpunten"
"Nou!"
We lopen verder...
60,70,...
"Het is zo warm!"

"10 minpunten"
"Kom op, we zijn er bijna!"
70, 80, 90...
Halverwege de Borgo Cividale vinden we een gelateria.
"100 punten!"
Het pijnboompittenijs is subliem!

Meer foto's van Palmanova vind je op onze facebookpagina