zondag 27 augustus 2017

Op zoek naar La Vita è Bella



Het is op zijn allerminst opmerkelijk dat we nooit eerder over Arezzo schreven. Dit kunststadje in Toscane bezochten we een aantal jaren geleden al tijdens het Giostra del Saracino. Een middeleeuws feest dat jaarlijks in juni (en september) plaatsvindt. De diverse wijken, duidelijk herkenbaar aan de gekleurde vlagen die overal aan de gevels prijken, strijden dan tegen elkaar met als hoogtepunt een steekspel. Ook is Arezzo bekend vanwege de grootste antiekmarkt van Italië die ieder eerste weekend van de maand op het Piazza Grande plaatsvindt.Niet alleen tijdens deze markt kun je je hart ophalen als antiekliefhebber, rondom het plein zijn tal van antiekzaakjes te vinden. Daarnaast vind je in Arezzo een keur aan musea, kerken en kathedralen en aan de rand van het centrum een heerlijk park om even tot rust te komen. Arezzo  is bovendien de geboortestad van de schrijver Petrarca (1304) en schilder & architect Vasari (1511) en heb je honger gekregen van al het slenteren dan is het in Arezzo zeker geen probleem je honger te stillen in de tal van ristorante, osteria en gelateria.

Dit alles is overigens niet de reden dat het vreemd is dat een blog dusver uitbleef, Arezzo is namelijk ook het decor van (een groot gedeelte van) de film La Vita è Bella. Deze Oscar winnende tragikomedie uit 1997  van Roberto Begnini (die tevens de hoofdrol vertegenwoordigt) vertelt het indrukwekkende verhaal van de Joodse plattelandsjongen Guido die zijn geluk gaat beproeven in de grote stad. Daar ontmoet hij Dora, die hij met veel charme en humor het hof weet te maken. Ze trouwen en krijgen een zoontje Giosué. Dan breekt de tweede wereldoorlog uit. Guido en Giosué worden opgepakt door de Duitsers en afgevoerd naar een concentratiekamp. Dora wil haar gezin niet in de steek laten en besluit vrijwillig mee te gaan. Guido probeert de verschrikkelijke waarheid voor Giosué achter te houden door van het verblijf in het kamp een spel van te maken. La Vita è Bella is een onvergetelijk verhaal dat laat zien hoe liefde, familie en verbeeldingskracht alles overwinnen.

“Buongiorno principessa!”
Struinend door de straten van Arezzo heb je het gevoel dat Dora ieder moment uit de lucht kan vallen of dat Guido op zijn fiets naar beneden komt stormen via  één van de aflopende straatjes in het historische centrum. Voor wie de film kent is het allemaal erg herkenbaar. De stad leeft en ademt La Vita è Bella, en daar zijn ze in Arezzo maar wat trots op. De gemeente zag het destijds als kans en ook de lokale bevolking droeg haar steentje bij door alle problemen rondom afgesloten straten en gebouwen voor lief te nemen en mee te werken aan een oplossing. De filmlocaties staan door heel de stad aangegeven op grote borden met daarop foto’s en teksten van de desbetreffende scene. Volg je deze route dan heb je al een groot deel van de stad ontdekt. Naast de dom zit een informatiepunt waar je een folder kunt halen met alle filmlocaties.

 “Guardame Principessa, guardame”…
Wij beginnen onze dag bij Bar Pasticceria Morgana naast Teatro Petrarca aan de Via Guido Monaco. In het theater speelt zich één van de scenes af, maar voordat we dit gaan bekijken doen we ons eerst te goed aan de heerlijke cappuccino en  biologische brioche die ze bij Morgana serveren. In de  sfeervolle bar kun je tevens terecht voor diverse andere (h)eerlijke producten. Cindy begint ondertussen het verhaal van de film te vertellen, de bambini zijn onder de indruk en willen er alles van weten. Nieuwsgierig luisteren ze als we onze weg vervolgen langs de diverse locaties.
 “Als we thuis zijn willen wij die film ook zien!”


zondag 23 april 2017

Spaghetti da Nicola

De zon verdwijnt langzaam achter de heuvels nabij het Lago di Como in het noorden van Italië. Vanaf het balkon van ons appartement in Castegliano d'Intelvi hebben we een prachtig uitzicht over de sprookjesachtige vallei. Binnen in  het appartement staat de keukentafel vol met tassen verse groenten. Verse groenten uit een moestuin in Ambra, de moestuin van Nicola. (Lees hier de blog). En aan Nicola dankt deze spaghetti  zijn naam. Puur en oprecht. Om je vingers bij af te likken!



Voor 4 personen
300 gram spaghetti
3 sjalotten (gesnipperd)
8 rijpen tomaten (in blokjes gesneden)
Olijfolie
Zout
Peper




Verhit een flinke scheut olijfolie in een pan en fruit daarin de gesnipperde sjalotjes een aantal minuten. Breng ondertussen een pan met ruim water aan de kook, voeg zout toe en kook daarin de spaghetti. Voeg de tomaten inclusief het sap bij de sjalotten en breng op smaak met zout en peper. Verhit nog een minuut of 5 op matig vuur en schep zo nu en dan om. Giet de spaghetti af en meng alles goed door elkaar.
Buon appetito!


Meer La vita è Bella? Volg ons op Facebook en Twitter

maandag 17 april 2017

Ambra II

Het is bewolkt als we vertrekken vanuit Bolsena. De vorige avond heeft het flink geregend en geonweerd. Tot diep in de nacht werden het meer en de omliggende heuvels opgelicht door harde flitsen. We verlaten de regio Lazio, rijden Umbrië binnen en nemen bij Orvieto de snelweg. Gelukkig nog niet naar huis, onze volgende stop is Castegliano d'Intelvi. Een klein dorpje in de bergen op 5 kilometer van het Comomeer.


Onderweg besluiten we te stoppen in Ambra, Toscane. Twee jaar eerder waren we daar al eens en ontmoette bij toeval een bijzondere man (het verhaal lees je hier). We achterhaalden elkaars adressen en stuurden de voorbije jaren kaarten, foto's en kalenders over en weer. De man heet Nicola en we waren erg benieuwd hoe het met hem gaat en daar reden we graag een stukje voor om.

We parkeren de auto in Ambra en het is alsof we nooit zijn weggeweest. Na een cappuccino bij Bar della Piazza wandelen we naar de groene poort waarachter de tuin van Nicola verscholen ligt. Een vrouw komt ons tegemoet.
"Wie is Italia?" 
Ze herkent ons van de foto's en nodigt ons direct uit om een espresso te komen drinken. Het oude schuurtje heeft inmiddels plaatsgemaakt voor een stenen tuinhuis met keuken en toilet. Ze verontschuldigt zich dat ze onder de tomaten spetters zit, ze is passata aan het maken.
Ze begint enthousiast te vertellen: "Nicola zou het geweldig vinden jullie weer te zien, hij heeft het altijd over jullie." Maar dan verschijnt een bezorgde blik in haar ogen. "Helaas is hij is er niet, hij ligt in het ziekenhuis."
Daar schrikken we wel even van en onze nieuwsgierigheid naar hoe het met hem gaat groeit met de seconde.
"Nicola heeft veel te hard gewerkt het afgelopen jaar" vertelt zijn vrouw verder. "Hij viert in januari zijn tachtigste verjaardag en moet het eigenlijk eens rustiger aan gaan doen. Altijd maar werken in de tuin, het is veel te zwaar! Hij heeft een infectie aan zijn luchtwegen opgelopen en is in mei met spoed per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Hij kreeg helemaal geen lucht meer."


Het groene hek gaat open en zijn schoon- en kleindochter verschijnen. Ze brengen hun vakantie door in Ambra en begroeten ons hartelijk. De bambini hebben elkaar snel gevonden, ze rennen door de tuin, bewonderen de kuikens en knuffelen met de tamste poes ooit.



"Het komt wel weer goed met Nicola, hoewel hij nog flink moet herstellen. Daarom ligt hij nu in een kliniek in Como, daar zijn de weersomstandigheden ook gunstiger." Enigszins opgelucht proberen we in ons beste Italiaans (plus handen en voeten) uit te leggen dat we onderweg zijn naar het Lago di Como en niet ver van de stad Como verblijven. "Zouden we hem mogen bezoeken?"
Dit moet geen probleem zijn volgens de schoondochter en Nicola's vrouw pakt de telefoon.
"Raad eens wie hier op bezoek zijn?" We horen Nicola  door de hoorn schreeuwen. Pluk al het groente en fruit dat rijp is uit de tuin! Met tassen vol geluk, verse groenten en fruit vervolgen we onze weg richting Como.



Meer La vita è Bella? Volg ons op Facebook en Twitter