Pasta alle Verdure

Lara kijkt vrolijk om haar heen, ze is net 4 maanden. Het is september 2010 en het weer is zacht. We zijn in Cremia en dit is Lara haar kennismaking met Italië. Op de veranda van Bed and Breakfast Il Motto is het genieten van het uitzicht over het Lago di Como. De zon glinstert in het water.

We luisteren naar de verhalen van Anna en Bruno, de uitbaters van de B&B. Ze stralen pure eenvoud en geluk uit. Geen oog voor strak ingerichte kamers en moderne meubels. Wel voor de gast, de mens. We voelen ons daar thuis.

Bruno, een geboren Milanees, reserveert voor ons een tafel bij Lauro, de ristorante van Famiglia Bruni Peverali in Rezzonico, een dorpje verderop.  We werpen nog een blik op het meer en nemen de auto naar Rezzonico, het Como meer aan onze linkerzijde.

We parkeren de auto aan de rand van het dorpje en via kronkelende straatjes met grote stenen traptreden bereiken we Ristorante Lauro. Lara stuitert op en neer in de kinderwagen, ze vindt het prima en eenmaal binnen voelt ze zich op haar gemak. Zoals het hoort is er duidelijk meer aandacht voor het eten dan voor de inrichting. We bestellen een pasta alle verdure, wat gegrilde vis, water en een karafje witte wijn.
Even later zwaaien de houten klapdeurtjes open. Uit de klapdeuren verschijnt 'la Nonna', vergezeld door de heerlijke geuren van de keuken. Ze lacht vriendelijk naar Lara en serveert de pasta alle verdure, haar schort nog om. Ze schenkt de glazen bij en loopt rustig terug naar de keuken terwijl wij genieten van een heerlijke verse pasta.

Altijd als ik pasta alle verdure maak denk ik even terug aan Ristorante Lauro. Ik heb er inmiddels al aardig wat varianten op gemaakt, dit is er één die erg goed in de smaak valt bij de familie.
Huisgemaakt pasta (op de foto Reginette) heeft uiteraard de voorkeur, maar gebruik gerust gedroogde lintpasta met ei, zoals tagliatelle.

Voor 4 personen

350 gram verse of gedroogde lintpasta (reginette, tagliatelle)

2 teentjes knoflook (in dunne plakjes gesneden)

2 sjalotjes (in kleine reepjes gesneden)

1 wortel (in kleine staafjes gesneden)

1 courgette (in kleine staafjes gesneden)

200 gram doperwtjes (diepvries)

10 blaadjes basilicum

150 gram mascarpone

100 ml witte wijn

25 gram boter

peper en zout

extra vergine olijfolie

versgeraspte parmezaanse kaas (om te bestrooien)

Smelt de boter in een pan en fruit de knoflook, sjalotjes en wortel een minuut of 5. Voeg de courgette toe en verhit kort mee. Blus af met de witte wijn en laat de alcohol verdampen, voeg dan de mascarpone en basilicum toe en laat het geheel op laag vuur garen. Voeg later de doperwten toe. Kook ondertussen de pasta in gezouten water. Breng het groentemengsel, als deze zacht is, op smaak met peper en zout en roer er eventueel nog een lepel olijfolie doorheen. Giet de pasta af en meng alles door elkaar. Serveer direct en bestrooi met de parmezaanse kaas naar smaak.

Buon Appetito!

Carpaccio al Pesto

Met kleine oogjes vol geluk fiets ik door de straat. Ik heb nog altijd niet geslapen, maar de vermoeidheid voel ik niet. Giulia is nog geen twaalf uur op de wereld en ligt thuis bij haar moeder te slapen.
Bij de slager koop ik rundercarpaccio en het beste stuk ossenhaas, bij de visboer verse gerookte zalm. Tot slot vind ik bij onze vertrouwde slijter een mooie fles rode wijn.

Het is inmiddels een ritueel geworden. Na negen maanden geheelonthouding mag ze weer. Nog wat pijnboompitjes, Parmigiano, verse rucola, basilicum en het 'cena della nascita' kan bereid worden. Hieronder het recept van de antipasto.

Carpaccio al Pesto per due (2 personen)

• 120 gram rundercarpaccio (dungesneden rauwe ossenhaas)
• 2 lepels pesto (recept hieronder)
• 1 handvol rucola
• 6 pomodorini (of zongedroogde tomaatjes)
• 10 gram pijnboompitjes (geroosterd)
• extra vergine olijfolie
• peper

Leg de plakjes carpaccio verspreid op een groot bord en smeer deze in met de pesto. Verdeel de rucola, pomodorini en pijnboompitjes over het het vlees. Besprenkel met wat olijfolie en bestrooi met peper.

Buon appetito!


Pesto alla Genovese
Pesto maak je natuurlijk zelf! Ik heb nog nooit een potje gevonden in de supermarkt -ook niet in Italië- dat ook maar een beetje kan tippen aan 'pesto della casa'.
Heb je nu echt geen zin om het zelf te maken dan biedt een goede Italiaanse delicatessenzaak wellicht uitkomst. Maar het is echt ontzettend makkelijk te bereiden.
Het recept is afkomstig uit Genua aan de Ligurische kust in Noord-Italië.  Pesto wordt traditioneel gegeten met pasta (trenette, trofie) of gnocchi.

• 30 gram pijnboompitten
• 60 gram Parmigiano Reggiano
• 1  bos basilicum
• 1 teen knoflook
• olijfolie (extra vierge)
• zout 

Doe de pijnboompitten, parmezaan, baslicum en knoflook in een keukenmachine en voeg een flinke scheut olijfolie en een snuf zout toe. Meng alles fijn en schenk olijfolie erbij totdat het een smeuïg geheel wordt. Voeg eventueel nog wat zout toe naar smaak.

Giulia

Ik kijk haar aan. Haar mooie blauwe ogen stralen pure kracht uit. Ze trilt en pakt mijn hand stevig vast. 'Je kunt het schat.' Slechts drie persweeën tussen dit ene moment en de geboorte van onze derde dochter. Zeven minuten om dit kleine wonder op de wereld te zetten. Zacht gekrijs vult de ruimte met warmte en geluk. Er rolt een traan over mijn gezicht. Ik glimlach naar mijn vrouw. 'Ik ben trots op je!' We voelen aan het mooie gezichtje en knijpen zachtjes in die kleine vingertjes. De wereld lijkt even stil te staan.

Giulia Elisa Adriana | 6  Giugno 2013 | 01:53

Elf dagen later dan de uitgerekende datum hangt er een Fiocco Rosa aan onze voordeur en zijn er twee meisjes dolgelukkig met hun kleine zusje. Alsof je er altijd bent geweest. Inwoonster 208.700 van de gemeente Tilburg, maar ik kan niet wachten je kennis te laten maken met Italië.

Ik beloof je dat we samen naar Rome gaan. Met Ciao Tutti Rome in onze hand verkennen we deze wonderschone stad en laat ik je alle mooie plekjes zien. We eten Bucatini all'Amatriciana, drinken een espresso en bestellen de lekkerste gelato in de mooiste gelateria.

In Milaan genieten we van het uitzicht op il Duomo en rusten we uit in het gras achter Castello Sforzesco. Daarna op zoek naar dat ene leuke restaurantje in die buitenwijk waar je moeder en ik jaren geleden zo heerlijk gegeten hebben.

Ik beloof je dat we gaan wandelen op de stadsmuur van Lucca, want weet je lieve Giulia, als je een jongen was geweest had je zo geheten.
We gaan genieten van de kunst in Firenze, maken die gekke toeristenfoto bij de toren van Pisa en rijden door naar Perugia om een Baci te proeven.

We fietsen naar de top van de Stelvio in de Dolomieten. Het uitzicht is adembenemend, het dorpje Bormio aan de voet als een sprookje.
In de winter skiën we de Sella ronde, in de zomer zwemmen we in het Levico, Caldonazzo of Iseo meer. We maken een rondreis op Sicilië, dansen op de Etna en bezoeken de zoutvlaktes.

In Puglia slapen we in een Trullo. In Verona genieten we van een opera. En we ontdekken samen met mama en je zusjes vele nieuwe plekken.

Thuis leer ik je verse pasta maken, gnocchi en alle recepten die ik ken. Voor onze familie en vrienden bereiden we samen de mooiste maaltijden, bij  Ristorante Ballaró vieren we al onze bijzondere momenten.

Lieve Giulia, er is zo veel dat ik je wil laten zien, er is zo veel dat ik je wil laten proeven.
Maar het allerbelangrijkste: Geloof in jezelf, volg je hart en wees gelukkig!

Cappelletti con Broccoli da Lara

Hoewel ik maar wat graag klassieke gerechten en smaakcombinaties op tafel zet is het misschien nog wel leuker te experimenteren en zo verrassende smaken te ontdekken. Soms ontstaan er zo hele bijzondere gerechten. Zo ook Cappelletti con Broccoli da Lara. Tot stand gekomen dankzij mijn oudste dochter.

 

La storia
Met een ruk trek ik de koelkast open en glimlach naar mijn dochter.
'Wat zal papa vanavond eens maken?' vraag ik haar. Lara, net drie geworden, is druk in de weer met haar pop. Ze lijkt onverstoorbaar. Na even aarzelen kijkt ze omhoog richting de koelkast. Ze wijst: 'Die wil ik papa, ik wil die broccoli.'
Enthousiast begint ze te vertellen: 'Je moet dat dan maken met pasta, die doe ik dan samen draaien met jou, en dan met die broccoli. Die doe je dan zo in de pasta hè. En ook, ook tomaten. Ja tomaten, want die vind ik zo lekker.'
'Weet je dat zeker Lara?' vraag ik enigzins verbaasd. Ze strijkt vluchtig haar blonde krullen achter haar oor en lacht ondeugend: 'Ja papa! Dat is heel lekker!'
'En wat voor pasta moet dat dan wel niet zijn?' vraag ik nog altijd vol verbazing. Daar hoeft ze niet lang over na te denken: 'Hele grote gilt ze uit.' Ze kijkt opgetogen in het boek dat ik haar voor haar neus leg. Haar ogen en wijsvinger glijden over de plaatjes van de diverse pastasoorten.
'Deze!' roept ze tenslotte. 'Deze lijken op de buik van mama met de baby!'
Ze wijst naar de Cappelletti.

En zo werd ik op missie gestuurd door mijn dochter. Gevulde pasta met broccoli in een tomatensaus: Niet direct een combinatie die voor de hand ligt wellicht. Toch besloot ik ermee aan de slag te gaan, in overleg voegde ik wat ingrediënten toe.
Ik kan verzekeren dat ik sindsdien wat vaker naar mijn dochter luister in de keuken.


Het deeg (4 personen)

 

• 400 gram "00" meel
• 4 middelgrote eieren
• snuf zout
• pastamachine

Maak een berg van het meel en maak een kuil in het midden met een lepel, breek hierin de eieren en voeg het water en een snuf zout toe.

Roer het mengsel met de lepel langs de wanden zodat het meel het vocht gaat opnemen. Als het één geheel wordt kun je het met je handen kneden, net zo lang tot je een soepel deeg hebt. Wikkel het deeg in folie en laat een half uur in de koelkast rusten.


De vulling

• 1 broccoli (ca. 500 gram)
• 1 kruimige aardappel (ca. 100 gram)
• 1 teen knoflook
• 1 klein bosje verse peterselie (fijngesneden)
• 30 gram versgeraspte Parmigiano Reggiano
• 1/2 theelepel versgemalen chilipeper
• peper en zout
• keukenmachine
• vergiet

Maak de broccoli schoon, breek de roosjes van de stronk en snijd de stronk in blokjes. Schil de aardappel en snijd in kleine blokjes.

Breng een pan lichtgezouten water aan de kook. Kook de aardappel en de stronk van de broccoli 10 minuten. Voeg de roosjes toe en kook nog een minuut of 6. Giet af in een vergiet en laat het vocht zoveel mogelijk verdampen.

Mix de aardappel en broccoli in een keukenmachine samen met een teentje knoflook tot een glad mengsel. Indien het geheel te nat is kun je dit kort in een pan bakken om zo meer vocht te laten verdampen.

Doe het geheel in een kom, voeg de parmigiano, peterselie en chilipeper toe. Meng het geheel goed door. Voeg peper en zout naar smaak toe.
Dek af met folie en zet dit in de koelkast.


De capelletti
Deze gevulde pasta dankt zijn naam aan de punt die als een hoed, in het italiaans cappelli, boven de saus lijkt uit te steken. Zo maak je ze:

Haal het deeg uit de koelkast en snijd in vier gelijke delen. Bestuif met wat meel zodat het niet gaat plakken.

Haal het deeg door de pastamachine, stand 1, en herhaal dit een stuk of tien keer. Vouw het deeg, nadat deze door de pastamachine is gehaald, telkens een keer dubbel.

Zet vervolgens de pastamachine op stand 2 en haal het deeg erdoorheen (vouw nu niet meer dubbel). Zet in stand 3 en verder, herhaal dit tot de gewenste dikte is bereikt. Als het deeg plakt bestuif dan met wat meel.

Snijd de deeglappen vervolgens in vierkantjes van 5x5 cm

Schep met een kleine lepel een bolletje vulling in het midden van het vierkantje. Maak de randen van de pasta wat vochtig met water. Vouw vervolgens de linker boven- en rechter onderhoek naar elkaar zodat je een driehoek krijgt.

Druk de lucht eruit met je vingers en pers de randen stevig op elkaar. Vouw de 2 hoeken van de lange kant naar elkaar toe en druk deze stevig opelkaar en vouw om je vinger.

Zet de Cappelletti met de punt omhoog op een met meel bestoven doek tot je ze gaat koken.


De saus

• 2 blikken gepelde tomaten a 400 gram of 500 gram passata di pomodoro
• 1 ui
• 1 stengel bleekselderij
• half glas witte wijn (ca 50ml)
• olijfolie
• peper en zout
• passe vite
• staafmixer
• zeef

Pel en snipper de ui. Was de selderij, verwijder de draden en snijd in kleine blokjes. Verhit ondertussen een scheut olijfolie in een (steel)pan. Fruit daarin de ui en selderij een minuut of 5.

Zeef de tomaten door een passe vite indien je gepelde tomaten uit blik gebruikt. Ik prefereer de bliktomaten omdat hier geen zout aan is toegevoegd zoals bij de passata.

Blus de ui/ selderij af met de witte wijn, laat de de alcohol verdampen en voeg de passata of gezeefde tomaten toe. Breng het geheel aan de kook en laat de saus in 30-40 minuten inkoken op laag vuur.
Breng op smaak met peper en zout.

Pureer het geheel met een staafmixer en druk de saus door een zeef met de bolle kant van een lepel. Het resultaat is een frisse, gladde tomatensaus.
Je kunt de saus prima van te voren maken en kort voor gebruik opwarmen.

Kook de cappelletti in lichtgezouten water. Giet de pasta af en meng met de tomatensaus. Verdeel over de borden, bestrooi met ruim peper en serveer.

Buon Appetito!

Pasta alla Pecorara

In de zevende ettape van de Giro d'Italia 2013 snelde het peloton van San Salvo naar Pescara in de stromende regen. Als op een schaatsbaan gleden de wielrenners over het asfalt, ondertussen mooie beelden van de wonderschone Abruzzen. De rit over 162 kilometer voerde langs de kust, het heuvelachtige binnenland en de stad Chieti. Een sprookjesachtige plek gelegen op een heuvel tussen de Adriatische Zee en het bergmassief van Majella.

Ik kijk naar buiten, het regent in Nederland, en denk even terug aan de rit door de Abruzzen. Ik denk aan 'Pasta alla Pecorara'. Een traditionele gerecht uit deze streek, wat zoveel betekent als pasta van de herder. De ringvormige pasta is makkelijk met de hand te maken. De groentesaus is rijk en smaakvol.

Voor 4 personen

De pasta

• 400 gram Farina "00"
• 2 middelgrote eieren
• 100 ml water 
• snuf zout

Maak een berg van het meel en maak een kuil in het midden met een lepel, breek hierin de eieren en voeg het water en een snufje zout toe.

Roer het mengsel met de lepel langs de wanden zodat het meel het vocht gaat opnemen. Als het één geheel wordt kun je het met je handen kneden, net zo lang tot je een soepel deeg hebt. Laat het deeg even rusten.

Pluk vervolgens kleine stukjes van het deeg en maak met de hand dunne rolletjes van een cm of 8. Maak van de rolletjes een rondje door de uiteinden in elkaar te drukken.
Leg ze op een met meel bestoven theedoek tot je ze gaat bereiden.


De saus

• 1 ui, gesnipperd 
• 1 steel selderij, schoongemaakt en ik kleine stukjes 
• 1 rode peper, fijngehakt
• 1/2 wortel
• 1 kleine aubergine
• 1 kleine courgette
• 400 gram gezeefde tomaat
• 150 gram ricotta
• 30 gram versgeraspte Parmigiano Reggiano of Pecorino
• 50 ml witte wijn
• olijfolie
• zout en peper
• pureeknijper

Verhit in een ruime pan de olijfolie en fruit de ui, selderij en rode peper. Snijd de wortel in blokjes van 0,5 cm en voeg deze toe. Laat een minuut of 5 op middelmatig vuur bakken onder af en toe roeren.

Snijd ondertussen ook de aubergine en courgette in blokjes van 0,5 cm. Blus het groentemengsel in de pan af met de witte wijn, laat de alcohol verdampen en voeg de courgette en aubergine toe en bak deze enkele minuten mee. Voeg de gezeefde tomaat toe en laat 10 minuten sudderen.

Breng ondertussen een pan ruim water aan de kook, voeg zout toe en kook de pasta al dente. Schep de pasta met een schuimspaan uit de pan, laat even uitlekken en voeg toe aan de groentesaus. Bak de pasta nog even met de saus mee en schep goed om.

Schep de pasta met de saus op een grote schaal. Pers er met een pureeknijper de ricotta overheen en meng deze licht door de pasta. Bestrooi met de Parmigiano of Pecorino en serveer.

Buon appetito!

Ragazzo o Ragazza?

Het aanstaande vaderschap begint behoorlijk te kriebelen.
Ook al is het nu voor de derde keer, het is en blijft iets heel bijzonders. Met nog twee weken tot de uitgerekende datum, geniet ik van de immense buik van mijn vrouw. Ze is mooi zwanger, ze straalt en haar hormoonhuishouding zorgt voor hilarische situaties en uitspraken. Mijn oudste dochter heeft het al over het flesje geven. 'De baby mag nog niet pasta hè? Ikke wel want ik ben al groot!' Mijn jongste dochter wijst naar haar buik en roept 'baby, baby, baby' en doet een dansje. Je kunt je voorstellen dat het een dolle boel is bij ons in huis, er wordt veel gelachen.
 
Ik werd voor de eerste keer vader in 2010. Mijn vrouw veertien dagen overtijd. Op bevrijdingsdag, hoe toepasselijk, zaten we te wachten in het ziekenhuis. Ik zal je het bevallingsverhaal besparen, maar het duurde lang. Het werd 6 mei. Ik telde de vingers aan beide handjes om me daarna pas af te vragen wie het eigenlijk is.

'Celeste o Rosa? Benvenuto Principessa!'
 
Een meisje of jongen, we wisten het vantevoren niet. Er zijn al zo weinig echte verrassingen in het leven. Ook de namen hielden we voor ons, iets typisch Nederlands denk ik. Italianen doen daar niet zo geheimzinnig over. Het is gebruikelijk dat de naam, en daarmee ook het geslacht, al lang bekend is bij familie en vrienden.

In Italië zijn de tradities bij de geboorte anders dan hier in Nederland: Geen ooievaar in de tuin, maar een fiocco celeste of rosa aan de voordeur. Geen beschuit met muisjes, maar confetti. Dit zijn harde gesuikerde amandelen in alle kleuren van de regenboog. Geen rammelaar, maar een camicia della fortuna als kraamcadeau. Een traditioneel Italiaans gelukshemdje, oorspronkelijk met de hand gemaakt door la nonna of la zia.

Vader- en moederdag kennen de Italianen dan weer wel. La festa del papà wordt in Italië echter niet op de derde zondag in juni gevierd, maar op 19 maart. Deze dag is gewijd aan San Giuseppe, de beschermer van families, armen en verwaarloosden.
La festa della mamma valt, net als in Nederland, op de tweede zondag van mei. Op deze dag vereerden de oude Romeinen de godin van de vruchtbaarheid, en vierden ze het feest van de lente.

Ik ben gezond gespannen, slecht geconcentreerd en voel me alsof ik voor het eerst vader word. Twee lachende gezichtjes maken duidelijk dat dit niet het geval is. Maar toch, het is ook nu weer zo ontzettend spannend en bijzonder.
Nog even en dan hangt er een fiocco celeste of rosa aan onze voordeur!

Linguine al finocchio e limone

Een zomerse lentedag. De hele dag buiten. Genietend van het verse groen, de spelende kinderen en een glas wijn in de tuin. Zo'n dag dat ik geen zin heb om de keuken in te gaan. Ondanks het verlangen naar een heerlijk vers bereide maaltijd blijf ik het liefst zitten tot de zon ondergaat. Zo'n dag schreeuwt om een simpel, maar vooral zomers, pastagerecht.

In de koelkast vind ik een knol venkel, op de fruitschaal een citroen en in de voorraadkast Linguine. Bij mezelf de motivatie om twintig minuten de keuken in te gaan. Voeg hier nog wat dille en ricotta aan toe en je hebt werkelijk de zomer op je bord liggen.

Ik heb met mijn vrouw wel altijd discussie over de hoeveelheid citroen. Ik zou zelf een halve gebruiken, terwijl zij toch echt liever een hele -of zelfs meer- proeft.

Aangezien mijn vrouw altijd gelijk heeft, hier het recept met een hele citroen. Oordeel zelf!





Voor 2 personen

• 200 gram Linguine nr. 7 (de Cecco)
• 1 citroen
• 1 knol venkel
• 1 teen knoflook
• 1 sjalot
• 4 takjes dille
• 125 gram Ricotta
• 30 gram versgeraspte Parmigiano Reggiano
• 50 ml witte wijn
• Olijfolie
• Peper en zout

Zet een pan met ruim water op het vuur voor de pasta. Snipper de sjalot en de teen knoflook. Verhit een scheut olijfolie in een pan en fruit de sjalot en knoflook een minuut of vijf.

Snijd ondertussen de "vingers" van de venkel, verwijder de onderkant en snijd in kleine reepjes (de venkel in kleine plakjes schaven kan ook). Boen de citroen, rasp de schil en pers het sap eruit.

Blus de sjalot en knoflook af met de witte wijn. Laat de alcohol verdampen. Voeg de venkel, citroensap, citroenrasp en dille toe. Laat het geheel tien minuten op laag vuur garen.

Voeg zout aan het kokende water toe en kook de pasta al dente in tien minuten.

Meng de Ricotta en driekwart van de Parmigiano Reggiano met het venkel-/ citroenmengsel, verhit nog even door. Breng dit op smaak met peper en zout. Giet de pasta af. Voeg eventueel nog een lepel van het kookvocht toe aan de saus. Meng de saus met de pasta. Strooi de overige Parmigiano met wat peper over de pasta en serveer.

Buon appetito!

Italië in 3 weken?!

Het zal niet meevallen om in 3 weken heel Italië te zien en ook nog eens van alle mooie plaatsen en vergezichten te genieten. Zeker niet vanuit je luie stoel.



Pantani 1998. Bron: cyclingnews

De Giro d'Italia brengt hier ieder jaar in mei weer verandering in. Dit jaar wordt de 96ste editie verreden van het mooiste wielerevenement op de kalender. De strijd om "La Maglia Rosa".
Op 4 mei trekt het peloton zich op gang in Napels om vervolgens 3405 kilometer af te leggen door "La Dolce Vita" met een klein uitstapje naar Frankrijk.
De 15de rit finisht op de Col du Galibier. Een eerbetoon aan de in 2004 overleden Marco Pantani, bijgenaamd "Il Elefantino". Geboren in Cesena en op 34 jarige leeftijd op tragische wijze overleden in Rimini. De Italiaan reed in de Tour de France van 1998, na een aanval op de Galibier, Jan Ullrich uit het geel en won dat jaar ook de tour. In datzelfde jaar schreef "het olifantje" ook de Giro op zijn naam. In 1999 werd hij in verband gebracht met doping en uitgesloten van deelname aan zijn geliefde ronde. Hij zou nooit meer de oude worden. Mentale tegenslagen, depressiviteit en drugsverslaving namen de overhand.

 

Bron: La Gazetta

 

 

Het wielrennen maakt momenteel met alle dopingschandalen een lastige tijd door. Veelal door de perikelen uit het tijdperk waar ook Pantani deel van was. Sponsoren voelen zich bekocht door de wielerploegen en trekken zich terug. Het grote publiek voelt zich bedrogen en haakt af. En de media geeft minder aandacht aan de wielersport. "Terecht" preken de sceptici , "laten we vooruit kijken" pareren de romantici.

 

Gelukkig is de Giro volop te volgen. En eerlijk gezegd; ook al zou je niets om wielrennen geven, de beelden laten je wegdromen. Inspiratie voor een volgende vakantie of nieuw recept uit een onontdekte streek. De Giro is genieten. In sportief opzicht altijd verrassend, het parcours uitdagend en het decor adembenemend. 

 

Drie weken lang brengt de RAI de mooiste beelden vanuit de koers en Sporza en Eurosport zullen dagelijks live uitzenden. De NOS laat het bij samenvattingen en een enkele live etappe in het weekend.





Passo di Stelvio 2012. Bron: www.elite-it.com



Coppi 1949. Bron: bikeraceinfo

 

Zondag 26 mei zullen we weten wie de opvolger is van Ryder Hesjedal. Het peloton finisht dan in Brescia. Maar eerst nog heel veel kilometers intens genieten. Vooral tijdens de  heroïsche bergetappes, met als hoogtepunt de Passo di Stelvio. Deze bergpas is met zijn 2758 meter boven zeeniveau het dak van de Ronde van Italië en daarom bekroond met de titel "Cima Coppi". Vernoemd naar de beroemde Italiaanse wielrenner Fausto Coppi, bijgenaamd "Il Campionissimo". Hij won tussen 1940 en 1953 de Giro d´Italia vijfmaal en ook hij overleed op jonge leeftijd.

 

Italië in drie weken. Het kan! En ja, ik ben een romaticus en zit er klaar voor. Ik kijk uit naar deze drie weken en denk tijdens de 15de en 19de rit zeker even aan Pantani en Coppi.

 

Het etappeschema. Bron: La Gazetta

 

Saltimbocca con Funghi

"Wat staat er vanavond op het menu?" vroeg ik na het ontbijt in mijn beste Italiaans. De jonge vrouw keek me verbaasd aan. Ze kookte 's avonds in de Agriturismo en was de dochter van de eigenaar.
Gelegen tussen de olijfbomen in San Constanzo (Le Marche), aan een zandpad, een kilometer of 10 uit de kust is deze plek werkelijk een oase van rust. Na even aarzelen verscheen een glimlach op haar gezicht en antwoordde ze in gebrekkig Engels: "Dat hangt helemaal af van wat er rijp is in de tuin".

Ik zou die avond kennis maken met Saltimbocca alla Romana bereid met verse salie en daarbij overheerlijke verse groenten uit de tuin. Ik kan me niet herinneren dat salie mij ooit beter heeft gesmaakt.

Saltimbocca betekent letterlijk "Springt in de mond". De combinatie van de parmaham, salie en het malse kalfsvlees is werkelijk verrukkelijk. De klassieke bereiding (alla Romana) is met Marsala wijn, in bijgaand recept een alternatief met funghi.

Voor 4 personen:

• 4 kalfsschnitzels (ca. 125 gram per stuk)
• 8 blaadjes verse salie
• 4 plakjes parmaham
• boter
• olijfolie
• peper en zout
• 250 gram kastanjechampignons, schoongeborsteld in stukjes gesneden
• 100 ml rode wijn
• houten prikkers om het vlees bij elkaar te houden

Het vlees: Leg de schnitzels op een werkblad en dep ze droog. Bedek met folie en sla het vlees plat met de onderkant van een pan. Peper en zout het vlees aan beiden kanten en leg er een plak parmaham en een blad salie op. Rol het geheel op en steek er prikker door om het bij elkaar te houden. Verwarm ondertussen de oven voor op 180 graden.

Verhit de boter in een (braad)pan met een scheutje olijfolie. Als dit begint te kleuren voeg dan het vlees toen en bak aan alle kanten rondom bruin. Doe de deksel op de pan en verhit nog even door op een laag vuur. Haal het vlees uit de pan en doe het in een vuurvaste schaal en plaats deze in de oven.

De funghi: Laat de resterende boter in de pan en schraap het aanbaksel los. Draai het vuur omhoog, voeg de champignons toe en bak deze al omscheppend een paar minuten op hoog vuur. Blus af met de rode wijn. Snijd de overige salie fijn en voeg deze toe. Breng op smaak met peper en zout en laat de saus wat inkoken.

Snijd de Saltimbocca schuin door en haal de prikker eruit. Serveer samen met de champignons en eventueel een puree van aardappel, selderij en knoflook.

Buon Appetito!

Risotto con Asparagi

Je hoeft gelukkig niet altijd naar Italië af te reizen om van verse producten te genieten. Er zijn zelfs 2 delicatessen die ik liever uit Nederland heb dan uit Italië: Witte asperges en aardbeien. Eigenlijk hoop ik stiekem dat de Italianen hier jaloers op zijn...
Ieder jaar kijk ik reikhalzend uit naar het seizoen. Ik ben verzot op het witte goud, ze zullen niet voor niets deze bijnaam gekregen hebben. Van de klassieke bereiding met ei, ham en roomboter ben ik echter geen liefhebber. Nee, dat snappen ze in het zuiden beter. Ik denk dan ook aan Parmegiano, Risotto of Pesce & Taggiasca olijven.

Het heeft even geduurd dit jaar, maar vandaag schijnt te zon. Vanuit mijn tuin - aan de rand van Tilburg- voel ik dat de asperges een kilometer of zeven hiervandaan echt beginnen te groeien. Zaterdag fiets ik naar de boer en ga ik de ogen uitsteken van de Italianen: "Wat zullen ze jaloers zijn!". Vers van het land en direct geschild gaan ze mee naar huis om er vervolgens een overheerlijke risotto mee te maken.

De lekkerste asperges vind je overigens in Udenhout -nabij Tilburg- tegen de Loonsche en Drunense Duinen aan: www.aspergeboerderijvaniersel.nl
Ook een wandeling in dit bijzondere duingebied kan ik van harte aanbevelen.

Risotto con Asparagi voor 4 personen

• 500 gram witte asperges, geschild en ontdaan van de harde onderkant
• 250 gram groene asperges, ontdaan van de harde onderkant
• 50 gram boter
• 1 sjalot, gesnipperd
• 1 teen knoflook, fijngesneden
• 300 gram Risotto rijst (Arborio)
• 100 gram versgeraspte Parmegiano
• Peper en zout

Leg de witte asperges in een pan met ruim water en breng aan de kook. Draai na 5 minuten het vuur uit en laat de asperges nog 15 minuten in het kookvocht staan. Breng een pan water aan de kook en kook hierin de groene asperges 3 minuten

Verhit ondertussen de helft van de boter en fruit de sjalot en knoflook kort (2 minuten). Voeg de rijst toe en verwarm tot deze glazig wordt. Voeg kookvocht van de asperges toe en blijf roeren. Herhaal dit totdat de rijst gaar is en geen vocht meer opneemt, maar nog wel smeuïg is (ca. 20 minuten).

Snijd de asperges in kleine stukken en roer deze samen met de Parmegiano  en de rest van de boter door de risotto. Breng op smaak met peper en zout.

Buon Appetito!

Bucatini all'Amatriciana

Er zijn twee dingen waar ik niet warm voor loop; toeristische plaatsen en fonteinen. Zeker niet als deze samengaan. Er is echter een uitzondering en wel in Rome. Dwalend door de straten val je van de ene verbazing in de andere. Eén daarvan is Piazza di Trevi met de door Bernini ontworpen Trevi fontein. Immens, adembenemend en betoverend; 26 meter hoog en 22 meter breed. Het Palazzo waartegen de fontein is gebouwd lijkt te 'groeien' uit de rotsen. Neptunes kijkt zelfgenoegzaam neer alsof hij wil zeggen: "Dat had je niet gedacht".
Rome en de Trevi fontein zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met Bucatini all'Amatriciana. Dit gerecht, oorspronkelijke uit Amatrice (Abruzzo op de grens met Lazio), is in Rome erg populair. De smaak laat je even wegdromen; helemaal alleen op het plein zoals Marcello en Sylvia in "La dolce Vita".


Voor 4 personen

• 350 gram Bucatini
• olijfolie
• 150 gram pancetta in kleine reepjes
• 1 ui, gesnipperd
• 1 rode chilipeper, zonder zaadjes in dunne reepjes
• 400 gram gezeefde tomaten  
• 50 gram versgeraspte Pecorino

Verhit een scheut olijfolie in een pan en bak hierin de pancetta, ui en chilipeper een minuut of 4 tot alles licht kleurt. Voeg de tomaten toe en laat 15 minuten pruttelen. Breng ondertussen een pan water aan de kook en voeg zout toe. Kook de Bucatini al dente, giet af en meng met de saus en pecorino.

Buon appetito!

Gnocchi di Patate al Pomodoro, Basilicum e Mozzarella

Papa...eten we vanavond gnocchi? Mijn oudste dochter -Lara, 6 mei 2010- is er dol op! Ze vindt het leuk om mee te helpen met de bereiding, het is inmiddels een ritueel geworden in het weekend samen verse pasta of gnocchi te maken. Het kost wat tijd, echter het resultaat van deze verse deegkussentjes is overweldigend. Ik eet ze zelf het liefst met een simpele tomatensaus, basilicum en mozzarella. Maar ook met bijvoorbeeld een huisgemaakte pesto krijg je een overheerlijk gerecht.

Voor de gnocchi (4 personen)

• 750 gram kruimige aardappels (ongeschild)
• 250 gram meel (+ extra om te bestuiven)
• 1 middelgroot ei
• zout
• Stamper of pureeknijper

Kook de aardappelen in de schil 20 minuten in licht gezouten water. Giet af, laat het vocht verdampen en pel, als de aardappels wat zijn afgekoeld, de schil eraf. Prak of knijp de aardappelen in de pan en voeg meel, ei en wat zout toe, meng alles door elkaar tot het 1 geheel is. Als het deeg te nat is voeg dan nog wat meel toe (niet te veel, dit komt de smaak van de gnocchi niet ten goede). Bestuif het werkblad met wat meel en kneed het deeg een minuut of 5.
Rol het deeg met de hand tot rolletjes van ongeveer een cm doorsnede en snijd deze in stukken van een cm of 2. Gebruik hiervoor de zijkant van een vork. Prik vervolgens zachtjes met de vork in de gnocchi (hierdoor zal de saus beter blijven hangen).
Bestuif tot slot de gnocchi met wat meel en leg ze uit elkaar op een theedoek tot je ze gaat bereiden.

Voor de saus

• Olijfolie
• 1 teen knoflook, gepeld en fijngehakt
• 600 gram gepelde tomaten uit blik, in blokjes gesneden
• 8 blaadjes verse Bassilicum  (+ extra om te garneren)
• zout/ peper
• 50 gram versgeraspte parmigiano reggiano
• 1 bol mozzarella in kleine blokjes gesneden

Verwarm in een kleine (steel)pan een scheut olijfolie en fruit hierin de knoflook kort. Voeg tomaten en basilicum toe en breng op smaak met peper en zout. Laat de saus een 15-20 minuten op laag vuur pruttelen.

Zet ondertussen een grote pan water op het vuur en voeg zout toe als het water kookt. Doe de gnocchi in de pan en wacht tot ze boven komen drijven (dit gaat vrij snel). Haal ze met een schuimspaan uit de pan en laat ze even uitlekken in een vergiet. Voeg de parmezaan toe aan de saus en meng de gnocchi erdoor. Schep alles op een grote schaal en verdeel de mozzarella erover, garneer met een paar blaadjes basilicum en serveer direct.

Buon appetito!

La prima volta...

Voor alles een eerste keer, zo ook voor bloggen. De drang om te schrijven heb ik al een tijdje en hoewel er altijd wel een excuus is (spelling niet sterk, druk met het gezin, druk met het werk, druk met druk zijn, druk met niks doen) heb ik mezelf kunnen overtuigen dat gewoon beginnen het enige antwoord is. Je kunt nu eenmaal beter spijt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan.

Al jaren ben ik gek op Italië; het eten, de cultuur, de taal, het landschap. Keer op keer word ik weer verrast en er is nog zoveel te ontdekken. Eten en eten bereiden staan veelal centraal in mijn vrije tijd. Vers, puur en met passie. Samen genieten met familie en vrienden horen daar onvoorwaardelijk bij. Net als de smaak van verse pasta, tomaat, basilicum, olijven en goede wijn. Ik geloof dat elke maaltijd een verhaal in zich heeft, in elk hoofdstuk een recept overgoten met traditie.  

Geboren en getogen in Tilburg, maar spontaan verliefd geworden op Italië tijdens een studiereis naar Milaan begin deze eeuw. Terwijl collega studenten voetbal en bier belangrijker vonden, dwaalde ik rond in kleine straatjes, typische barretjes en genoot van al het moois dat de stad te bieden heeft. Jaren later zou ik terugkeren met mijn vrouw; ook zij werd spontaan verliefd. We hebben sindsdien al heel wat tijd doorgebracht in tal van plaatsen en streken en ik weet: We raken nooit uitgekeken. Altijd en overal op zoek naar het Italië-gevoel.

Het Italië-gevoel is voor mij even ontsnappen aan de dagelijkse drukte van vergaderingen, files, e-mails en projecten. Ik geniet enorm van mijn dagelijse werk. We maken boeken, hele mooie boeken, en stiekem zou ik ook zelf weleens een boek willen schrijven...Maar laat ik eens beginnen met bloggen.
Ik volg mijn hart. La vita è bella!



La prima volta; Roma, Marzo 2013