Firenze

"Kijk daar eens Lara en Italia, zien jullie waar de mensen staan daarboven." Sophie wijst naar de koepel van de Dom. Lara knijpt haar ogen samen, "Ik zie het niet..." Nerveus kijkt ze nog een keer in de richting van het immense gebouw. Nog altijd geen succes. Italia is inmiddels afgeleid door al het moois om haar heen en rent rond over het dakterras. We staan op het dak van het warenhuis La Rinascente aan het Piazza della Republica, het middelpunt van Florence (Firenze). Sophie Kruijsdijk gaat ons vandaag haar stad laten zien. De van origine Arnhemse is 4 jaar geleden vertrokken naar Florence en woont sinds kort samen met haar Italiaanse vriend Marco. Ze geeft Engelse les, schrijft voor Ciao Tutti en De Smaak van Italië en geeft daarnaast rondleidingen aan kleinere groepen. Zoals je wellicht wél zou verwachten was het op de eerste plaats niet de liefde die Sophie Nederland voor Italië deed verruilen. Dat was al voorbehouden aan haar ondernemergeest en nieuwsgierigheid.

Ondertussen ziet Lara nog altijd de mensen op de Dom niet. Het is ook lastig te bevatten dat die kleine miniatuur poppetjes mensen zijn. "Zie je dan misschien wel die gouden bal op de koepel?" vraagt Sophie. Ze houdt de schouder van Lara vast en draait haar in de goede richting. "Ja die zie ik!" roept Lara opgelucht. "Het lijkt een klein balletje vanaf hier", vertelt Sophie, "maar deze is zo groot dat er wel een tafel met 6 stoelen in zou passen."

En zo begon een bijzondere dag in Florence, het was maandag 16 juni, het weer was zacht. Het was niet zo warm als de voorbije week. Florence ligt namelijk in het midden van een vallei en bij hoge temperaturen blijft de warmte onaangenaam in de stad hangen. Het is dan beter de stad te ontvluchten of om verkoeling te zoeken bij de Arno. Maar die dag hadden we geluk, het was zelfs 'lange broeken' weer. Echt weer om alles te zien, te proeven en te voelen van deze wonderschone stad.
Mocht je nu overigens klaarzitten om meegenomen te worden naar alle highligths van Florence, dan moet ik je teleurstellen. We hielden slechts kort halt op het Piazza del Duomo, zagen de Ponte Vecchio op een afstandje en het Pallazzo Piti, het Pallazo Vecchio, de Bobolituin, het Uffizi, ...? We lieten ze stuk voor stuk links dan wel rechts liggen.

We verlaten het warenhuis en lopen richting de Dom. Nog geen 50 meter verder houden we al weer halt. "Loop hier maar eens naar binnen", kijk goed naar het interieur en kijk vooral naar boven". Sophie had niets te veel gezegd, Gilli is een museum op zich."Il Salotto buono da Firenze" en dat al sinds 1733. De mooiste dingen in Florence zijn op verrassende plekken te vinden. Gewoon Sophie volgen en naar haar prachtige verhalen en grappige anecdotes luisteren. Zo beland je op de mooiste pleinen en leukste wijken, ontdek je onbekende pareltjes en eet je de lekkerste gelati. Eigenlijk alles wat je niet standaard in de toeristengidsen leest. Terwijl we ons richting Mercato Centrale begeven praten we over het leven in Florence, de problematiek rond de jeugdwerkloosheid en het (niet altijd prettige) temperament van de Italianen. Zo is het lastig om vriendschappen op te bouwen met Italiaanse vrouwen, er is nogal wat achterdocht.

"Wat is dit?" Lara wijst naar de hopen vlees in de vitrine, om haar heen hangen parmahammen en worsten. Overal zijn kraampjes met kaas, vlees, vis, groente en (verse) pasta. Mercato centrale is één van Europa's grootste overdekte versmarkten. Daar waar de italianen staan te dringen weet je zeker dat er kwaliteit verkocht wordt. Geduldig legt Sophie alles uit en Lara blijft maar vragen van welk dier de hoopjes afkomstig zijn. Lever, niertjes, tong, pens, bistecca alla fiorentina. Alles ligt zo puur als het maar kan gepresenteerd. Op de bovenverdieping vind je diverse restaurantjes, wijnbarretjes en proeflokalen waar je de hele dag terecht kunt om te genieten van het allerbeste.

We lopen verder. Over de markt van San Lorenzo en het Piazza Santa Maria Novella, we steken de Arno over en nemen een heerlijke gelato in de beste gelateria. Ook hier had Sophie niets te veel gezegd: Het is voor het eerst deze ochtend dat iedereen stil is. Uiteindelijk belanden we in de wijk Santo Spirito, hier is het minder druk en vind je het echte leven. Hier wonen de Florentijen. Een prettige wijk waar achter de dubbele deuren en in de souterrains van de panden allerlei ambachten te vinden zijn. Op het mooie, rustieke Piazza Santo Spirito is het tijd om afscheid te nemen, Sophie geeft ons nog de nodige tips mee voor de rest van de dag en beveelt ons een goede osteria aan op het plein (hierover volgt later nog een blog). Als Sophie terugwandelt naar haar fiets op het Piazza della Repubblica, hebben Lara, Italia & Giulia hun favoriete plekje gevonden bij de fontein. Ze kunnen er geen genoeg van krijgen en wij ook niet, hier gaan we nog vaker terugkomen!

Wil je ook een bijzondere dag in Florence? Neem contact op met Sophie en bekijk Florence door de ogen van een local. Of geniet thuis van alle mooie verhalen en foto's en bestel de 292 pagina's tellende Ciao tutti Special (#7 Firenze – Stad aan de Arno).

Buon divertimento!